Vandaag luisterde ik naar de directeurs van onze Limburgse woonzorgcentra over de situatie op de vloer. Hun boodschap deed me plezier: ze zijn tevreden over hoe de leveringen en het toedienen van het vaccin bij hen is verlopen. We bespraken hoe hun bewoners en zorgpersoneel de prik ervoeren en hoe deze gebeurtenis hen terug hoop en perspectief bood.
De toestand in onze woonzorgcentra evolueert positief. We zien dat ze de uitbraken die er dan toch nog zijn, onder controle krijgen, wat een hele geruststelling is voor ons allemaal. Dankzij de alertheid van het zorgpersoneel, de goede opvolging van besmette personen en het vaccin, krijgen we langzaam maar zeker meer zicht op perspectief. Doordat het ziektebeeld bij ouderen milder wordt, vermoeden we dat dit dankzij het vaccin is. Het doet me oprecht deugd om dat te horen.
Wanneer we spreken over betere toestanden in onze woonzorgcentra, volgt er uiteraard de vraag “Wat nu met de bezoekregeling?”. Ik denk dat we voorzichtig moeten blijven. Wat betekent dat we nog even zullen moeten wachten met de deuren wagenwijd open te zetten, hoe graag ik dat ook wil. De directeurs gaven aan dat de meerderheid van de bezoekers dit begrijpen en er goed mee omgaat. We gaan op zoek naar een juist evenwicht en blijven kort op de bal spelen. Ik besef maar al te goed dat de vaccinatiecampagne een proces zal blijven van rijden en omzien.
Ik wil alle directeurs van onze woonzorgcentra hartelijk bedanken. Niet alleen omdat ik dankzij hen op de hoogte blijf van wat er zich bij hen afspeelt en zo hierop kan inspelen, maar ook omdat zij en het zorgpersoneel zich dagelijks engageren voor onze ouderen.
Opmerkingen