Ken je dat gevoel wanneer iemand zijn levensverhaal je bij de keel grijpt? Dat gevoel wanneer iemand zijn geschiedenis voor altijd in je geheugen wordt gegrift? Wel… Dat had ik bij het lezen van het boek ‘De knikkers van Qadir’.
Het unieke aan dit verhaal is dat het geschreven werd door Qadir, een levenslustige man die met zijn gezin Afghanistan is ontvlucht. Een eerlijk, maar hard verhaal over een gezin dat de hoop nooit opgaf en zo terechtkwam in Leopoldsburg.
Als burgemeester van Leopoldsburg die in 2015 mee een asielcentrum moest organiseren, was en is het me een genoegen zo een authentieke man met zo een indringend levensverhaal te mogen leren kennen.
Want waar een wil is, is een weg. Dat bleek nogmaals toen het theaterstuk van dit verhaal werd gecanceld door…. natuurlijk corona. We zien dat de creativiteit en wil om aan de slag te kunnen gaan binnen de cultuursector enorm is. Zo zocht ook Qadir samen met het theatergezelschap Het Gevolg naar een oplossing en besloten ze om het theaterstuk via livestream aan de wereld te tonen.
En of het de moeite was. De gezichtsuitdrukkingen van Qadir spraken boekdelen. De emoties die je op zijn gezicht kon aflezen waren innemend oprecht. Ik denk niet dat dit iemand onberoerd heeft gelaten.
Ik wil dan ook nog in het bijzonder Qadir bedanken om zijn levensverhaal en kwetsbaarheden met ons te delen. Ik ben ervan overtuigd dat dit veel mensen zal inspireren én vooroordelen zal wegnemen. Daarnaast ook hartelijk dank aan het theatergezelschap Het Gevolg en Leo Bormans om dit alles te ondersteunen.
