Wat als… ik in een woonzorgcentrum zou verblijven?
Vanuit die vraag mocht ik vandaag, op de dag van de palliatieve zorg, mijn visie op planning van zorg toelichten in het woonzorgcentrum Triamant Haspengouw in Sint-Truiden. Iedereen wil zich goed voelen doorheen zijn leven. Levenskwaliteit is misschien wel de belangrijkste factor voor een sterk welzijn en geluk, dat heeft de coronacrisis extra benadrukt. Kwaliteit in de brede zin, want de invulling van dat woord is natuurlijk voor iedereen anders. Daarom moet zorg vertrekken vanuit de noden en behoeften van een individu. De focus moet liggen op wat hij of zij wil nu, maar evengoed aan het einde van het leven. Het moet een continu proces zijn van afstemming en inspraak. Het thema van deze dag ‘dood-gewoon praten over leven en dood’ lijkt me dan ook niet minder dan gepast. Want dood en sterven zijn nog te vaak taboe en moeilijk bespreekbaar voor velen. Hoewel dit absoluut niet nodig is. Iedereen wordt geboren en iedereen sterft. Iets universeler zal je nergens vinden. Waarom dan niet het gesprek aangaan als dit ervoor kan zorgen dat je levenskwaliteit en de toegang tot goede zorg hier alleen maar beter van wordt? Doodgewoon praten over hoe we verzorgd willen worden als het nodig zal zijn, de zorg plannen en palliatieve zorg ruimer bespreekbaar maken, is noodzakelijk. Ook het vernieuwde woonzorgdecreet vraagt hier extra aandacht voor te hebben. Om een goede kwaliteit van palliatieve zorg aan te bieden werd vandaag ook officieel ‘de scan voor palliatieve zorg in woonzorgcentra’ gelanceerd. Een zeer praktisch instrument om je als woonzorgcentrum zelf te gaan evalueren. Voldoen wij aan de verplichtingen en aanbevelingen van goede kwaliteit? De scan reikt handvaten aan en stimuleert de ‘goesting’ naar verbetering. We werken elke dag aan een nog betere en kwaliteitsvollere zorg en ik ben zeer tevreden dat ik vandaag in mijn favoriete provincie opnieuw een stap heb mogen zetten naar dit doel.
